Het is genieten om de eerste jaars bezig te zien.
Hun eerste jaar loopt ten einde eind februari en ze hebben dat schitterend gedaan en dat weten ze zelf ook maar al te goed.
Eén van de gasten vraagt, in naam van de groep of het niet mogelijk zou zijn dat zij samen één dag vakantie kunnen nemen op 80 km buiten Addis. Ze nemen hun eten mee, maar de bus krijgen ze niet betaald.
Op zo’n smeekbede kan je niet anders dan “ja” zeggen. 

Ook in het tweede jaar draait alles heel goed.
Zij gaan nu elke voormiddag werken om de sociale werk-plaats klaar te maken:
koeienstal afbreken, alles gelijk maken. En Isayas is heel tevreden over hun werk. Ze krijgen daarvoor een kleine vergoeding om hun avondschool te kunnen betalen.
Ze voelen zich al echte grote mannen die weten wat ze willen.
Ook de verkoop van spullen tijdens het weekend draait heel goed. Nu voel je dat er in hen de kracht aanwezig om méér te gaan doen, om grenzen te verleggen, om toekomst te maken.